Deponowanie krwi pępowinowej – co warto wiedzieć?
29 czerwca 2017Jaka jest rola mutacji czynnika II (genu protrombiny) w diagnostyce poronień samoistnych i wewnątrzmacicznego obumarcia płodu
29 czerwca 2017
Jak diagnozuje się poronienia nawykowe i wewnątrzmaciczne obumarcie płodu?
W diagnostyce poronień nawykowych oraz wewnątrzmacicznego obumarcia płodu (ciąże obumarłe) wykorzystuje się obecnie badania: laboratoryjne w tym rozszerzoną ocenę parametrów krzepnięcia, badania czynników immunologicznych w tym badanie czynników wchodzących w skład oceny występowania tzw. zespołu antyfosfolipidowego, badania mutacji i polimorfizmów czynników wybranych czynników istotnych dla prawidłowego rozwoju ciąży (tj. protrombina, czynnik V (Leiden) czy genu enzymu reduktazy metylenotetrahydrofolianu MTHFR).
Przy kolejnych stratach ciąż (powyżej 2) wskazane jest kariotypów obu rodziców.
Badania laboratoryjne parametrów krzepnięcia:
- AT III
- aktywność białka C i S
- APTT
- fibrynogen
- liczba płytek krwi
- homocysteina
Badania immunologiczne = zespól antyfosfolipidowy (tzw. zestaw immunologiczny)
- antykoagulant tocznia
- przeciwciała anyfosfolipidowe ( kardiolipinowe) IgM i IgG
- beta -2 glikoproteina
Testy genetyczne (mutacje/polimorfizmy):
- mutacja genu protrombiny – czynnik II
- mutacja genu czynnika V (Leiden)
- mutacja genu reduktazy metylenotetrahydrofolianu MTHFR
Kariotyp rodziców
- Istotnym jest aby powyższa diagnostyka oraz odpowiednie postępowanie profilaktyczne zostało wdrożone przed kolejną ciążą.